Vraag een willekeurige collega waar hij of zij aan denkt bij het leren van de Duitse taal. De kans is groot dat het antwoord dan is: opdreunrijtjes zoals mit nach bei von zu aus, en die moeilijke regels voor alle naamvallen.
Kortom: ze denken aan alles wat het leren van de Duitse taal niet leuk maakt – en zeker niet effectief. Want niemand heeft zin of tijd om rijtjes uit z’n hoofd te leren. Ik weet zeker dat ook jij je werktijd beter gebruiken kunt.
Gelukkig hoef je als je goed Duits wilt spreken echt niet eerst een ingewikkeld grammaticaal systeem te leren. Integendeel!
Het gros van mijn klanten wil voor zijn werk beter leren spreken en schrijven in het Duits. In het bedrijfsleven is het natuurlijk van belang dat medewerkers klantgesprekken kunnen voeren, zowel aan tafel als aan de telefoon. Daarnaast willen ze hun e-mailcorrespondentie met Duitse klanten met meer gemak kunnen voeren. Ook willen ze hun bedrijf bijvoorbeeld op de beurs goed kunnen (re)presenteren.
Vaak merk ik dat ze een verkeerde verwachting van het leren van de Duitse taal hebben. Namelijk dat ze eerst rijtjes en naamvallen uit hun hoofd moeten leren voordat ze een goed gesprek in het Duits kunnen voeren. Dat is niet zo.
Veel mensen zien enorm op tegen het leren van die rijtjes.
Maar eigenlijk is het heel makkelijk. Je gaat ervoor zitten, stopt je oren dicht en begint te stampen. Met een paar uur leren ken je die grammatica uit je hoofd.
Het heeft echter geen enkele zin.
Al die theoretische kennis heeft geen enkele praktische toegevoegde waarde. Je hebt er niets aan in je contact met Duitse klanten. Een zakelijk gesprek voeren in het Duits is echt iets heel anders dan het opdreunen van zo’n rijtje.
Weet je nog hoe je hebt leren fietsen?
Ik ben benieuwd of het op deze manier ging. Iemand – laten we zeggen je vader – legde je een aantal natuurkundige wetten en regels uit. Hij liet je een plaatje zien van een fiets en wees je op de verschillende verhoudingen van zadel, stuur en wiel. Je hoorde wat er zou gebeuren als je kracht op de pedalen zette. Je leerde ook wat je met het stuur moest doen in een bocht en welke uitzonderingen er op de voornaamste stuur-regels waren. Vervolgens heb je al deze regels uit je uw hoofd geleerd. En daarna kon je fietsen.
Of heeft jevader of moeder je gewoon op de fiets gezet, met of zonder extra wieltjes. En heb je het spelenderwijs geleerd, eerst langzaam, daarna steeds sneller. Omvallen kon niet dankzij de extra wieltjes, maar een beetje eng vond je het misschien wel. Het was een proces van uitproberen, vallen en weer opstaan, doorgaan en oefenen. Heel veel oefenen – tot je trots de straat uit fietste.
Om goed te fietsen hoef je niet te weten wat het gyroscopisch effect is.
Zelfs de beste wielrenners en fietsers hebben geen idee hoe hun fiets precies werkt. En toch kunnen ze zonder die theoretische kennis prima fietsen.
Zo is het ook met het leren van de Duitse taal. Tijdens een training leer je het ‘spelenderwijs’ en stap voor stap. Het is een leerproces waarin je met hulp van een trainer bijstuurt, corrigeert en oefent.
Laat er geen misverstand over bestaan dat elke taal eigen regels kent, zo ook het Duits. Basiskennis van die regels is behulpzaam bij het leren gebruiken van die taal. Maar daarnaast is het belangrijk dat je je niet blindstaart op die regeltjes. Het gaat erom hoe u de taal gebruikt in de praktijk.
